Włoska pizza - tajemnica smaku

Coś na kształt pizzy, serwowali już starożytni Grecy. Były to płaskie chleby, posmarowane czosnkiem, oliwą, posypane ziołami. Z Grecji zaś trafiły do starożytnego Rzymu. W Neapolu zaczęto dodawać do pizzy sosu pomidorowego. Jak głosi legenda - miasto to odwiedziła niegdyś królowa Włoch - Małgorzata Sabaudzka (Margherita). Przygotowano dla niej specjalną pizzę, przyprawioną w taki sposób, iż jej kolory przypominały narodowe barwy Włoch (pomidory - czerwień, ser mozzarella - biel, bazylia - zieleń). To właśnie od imienia królowej Włoch, pochodzi nazwa najpopularniejszej dziś na całym świecie pizzy - Margherity.

Pizza potwierdza regułę, że to co najprostsze w przygotowaniu jest najlepsze. To tradycyjne włoskie danie, znane jest obecnie na wszystkich kontynentach. W dzisiejszych czasach bowiem pizzerie wyrastają jak grzyby po deszczu, są wszędzie, nawet w bardzo małych miejscowościach. Umawiamy się na pizzę z bliską osobą, zamawiamy ją przez telefon, bo nie chce nam się gotować obiadu, jesteśmy w podróży, to jemy pizzę itd. Gdy zdarzy się nam przygotować pizzę w domu, staje się ona daniem głównym wieczoru! W czym zatem tkwi jej tajemnica?

Kuchnia włoska ma w Polsce wielu zwolenników. Kojarzy się przede wszystkim ze spaghetti, lasagną no i oczywiście pizzą. I choć na pierwszy rzut oka, nie są to dania lekkostrawne, wręcz przepełnione węglowodanami i tłuszczem, to jednak przyrządzone w taki sposób, że czynią z niej prawdziwą skarbnicę smaków dla koneserów owoców morza, ryb, warzyw i niezliczonej ilości przypraw, wśród których naturalnie dominuje bazylia i oregano.

Kuchnię włoską cenimy przede wszystkim dlatego, że jest wyjątkowo smaczna. Opiera się bowiem na naturalnych produktach, a przy tym jest nieskomplikowana i niedroga. Zamiast tłuszczy do potraw używana jest wyłącznie oliwa. Przeważają tu mięsa i ryby, a wśród warzyw króluje oczywiście pomidor. Jest używany niemal we wszystkich postaciach: cały, w postaci przecieru, pasty, soku, a nawet dżemu. Suszony, marynowany, solony, kiszony oraz grillowany i wędzony.

Włosi - podobnie jak Francuzi - czynią z jedzenia wielką sztukę. Jednak polega ona raczej na łatwości wykonania potrawy i doborze składników, aniżeli na wyrafinowanych technikach czy specyficznych i trudnodostępnych produktach. Wynika to w dużej mierze ze stylu życia Włochów i ich południowego temperamentu, który sprzyja organizowaniu częstych, niejednokrotnie spontanicznych i niezapowiedzianych spotkań towarzyskich, na których króluje oczywiście prosta w przygotowaniu i smaczna pizza.

Cała tajemnica włoskiej pizzy tkwi w cienkości i kruchości jej spodu. Pizze przygotowane przez Polaków, nawet w najlepszych restauracjach, mają z reguły rozmoczone i zbyt miękkie spody. Zdarza się nam także przesadzić z grubością ciasta. Aby uzyskać efekt prawdziwie włoskiej pizzy należałoby ją piec w oryginalnym piecu chlebowym, albo przynajmniej mieć specjalny kamień do pieczenia jej w piekarniku. Jeśli nie dysponujemy takimi urządzeniami, najlepsza będzie po prostu gruba blacha.

Jeśli używamy drożdży szybko aktywujących, wystarczy, że rozmieszamy je z ciepłą wodą i od razu możemy je wyrobić z ciastem, po czym odstawić do wyrośnięcia. Spód powinien być bardzo cieniutko rozwałkowany, ponieważ będzie jeszcze rósł w piekarniku. Brzegi należy lekko unieść i ukształtować tak, aby dodatki nie spadały.

Bardzo ważne jest aby rozgrzać piekarnik do maksymalnej temperatury (250 stopni) i rozwałkowany placek wsunąć wprost na rozgrzaną blachę. Służą do tego specjalne łopaty. W domu zaś możemy użyć drewnianej deski, posypanej mąką, tak, aby ciasto się nie przyklejało, tylko łatwo zsunęło do piekarnika. Jeśli położymy pizzę na zimnej blasze, spód nie będzie kruchy.

Pizzę pieczemy około piętnastu do trzydziestu minut, zaglądając do niej od czasu do czasu. Brzegi powinny mieć złotobrązową barwę, jeśli sczernieją, oznacza to, że nasza pizza się przypala, zatem przede wszystkim będzie miała spalony spód.

Sos pomidorowy doprawiamy według własnego uznania. Dodatki zaś, to znów kwestia gustu i naszego indywidualnego wyboru. Możemy je dowolnie komponować. Pamiętajmy jednak żeby nie było ich zbyt wiele, by nie były zbyt ciężkie, bowiem wówczas ciasto może się rozerwać a dodatki wylądują na blasze lub po prostu zsuną się w trakcie jedzenia. Mogą to być pieczarki, salami, anchois, owoce morza, papryka, czerwona fasola, ogórki, bakłażan, cukinia, oliwki, kapary, kukurydza, kurczak, szynka, ananas i wiele wiele innych. Tylko starty ser - mozzarella lub żółty, to jedyny niezmienny i nieodłączny składnik tego włoskiego przysmaku.

Istnieje wiele rodzajów pizzy, hawajska, neapolitańska, pepperoni, sycylijska, serowa, wegetariańska itd. Do każdego z tych przysmaków możemy podać sos czosnkowy, pomidorowy, oliwę z oliwek lub po prostu ketchup. Każdy będzie świetnie pasował. Nie pozostaje nic innego jak usiąść do stołu. Aż ślinka leci.