Berberowie - kim są, jak żyją?

Ludzie stąd
Berberowie uznawani są za rdzennych mieszkańców Afryki Północnej. Mówi się, że są ludem pochodzenia semito-chamickiego, jednak ich dokładne pochodzenie jest nieznane. Przez lata żyli na terenach górskich i pustynnych opanowując trudną sztukę życia na nieprzyjaznym terenie. Podstawą ich bytowania była hodowla zwierząt. Wraz ze swoimi stadami wyszukiwali najbardziej dogodne miejsca do wypasu, krążąc po oddalonych od siebie o setki kilometrów oazach.

Pod naporem kultury arabskiej, Berberowie przyjęli islam. Warto jednak pamiętać, że berberyjska wersja islamu, ze wszystkimi naleciałościami wierzeń animistycznych i magicznych znacznie różni się od klasycznie praktykowanej wersji. Berberowie dużo większą wagę niż do zawartych w Koranie reguł przykładają do sił natury, dlatego w ich obrządkach znacznie więcej miejsca poświęca się światu przyrody.

Berberowie wyróżniają się na tle ludności arabskiej swoją fizjonomią. Przede wszystkim mają dużo jaśniejsze włosy oraz karnację, bardzo często zdarza się, że posiadają niebieskie lub zielone oczy. Nawet jeśli wśród nich zdarzają się bruneci, to w odróżnieniu od Arabów, mają proste włosy. Także odzież ludności berberyjskiej niewiele ma wspólnego z tym co wybierają ich arabscy sąsiedzi. Różnice widoczne są przede wszystkim w ubiorze kobiet, które uwielbiają biżuterię oraz dość krzykliwe kolory. Jedną z najpopularniejszych pamiątek z Maroka jest właśnie piękna biżuteria stylizowana na berberyjską.

Małe radości
Wychowani w trudnych warunkach górskich i pustynnych Berberzy czerpią z życia garściami. Ludność berberyjska odznacza się dużą wrażliwością na piękno natury oraz sztuki. Wspomniana wcześniej biżuteria, tkane kolorowe dywany, arabeski oraz twórczość literacka są doskonałymi tego przykładami.

Wśród Berberów, podobnie jak w społeczeństwach arabskich, rozwinęła się rola opowiadacza hakawatiego. Każda wioska posiadała przynajmniej jednego członka, który trudnił się zawodowym opowiadaniem baśni, anegdot oraz wierszy.

Bardzo popularną rozrywką jest uprawa roślin ozdobnych. W niektórych berberyjskich wioskach na krótko przed początkiem lata odbywa się Festiwal Róż, na którym prezentowane są specjalnie wyhodowane okazy, zaś z kwiatów układa się fantazyjne bukiety. Zebrane płatki róż służą do produkcji leków oraz kosmetyków.

Produkcja roślinna jest jednym ze znaków rozpoznawczych Berberów nie tylko w Maroku, ale także na całym świecie. Flagowym produktem, który spod berberyjskich strzech przedostał się na światowe rynki jest olejek arganowy. Olejek ten pomaga na wszystko - Berberyjki smarują nim twarze, wmasowują w skórę, stosują jako odżywkę do włosów. Podobno pomaga leczyć rany, a dodany do herbaty leczy przeziębienie. Oprócz tego jest po prostu znakomitym dodatkiem do wielu dań.

Duma i tożsamość
Berberowie są niezwykle dumni z własnego pochodzenia oraz historii, w trakcie której oparli się wszystkim najeźdźcom. Przebywając w obecności Berberów warto uważać, by nie nazwać ich Marokańczykami. Ci bowiem zostali podbici przez Francuzów, czego udało się uniknąć ludności berberyjskiej.

Berberowie z rzadka czują się Marokańczykami i nie identyfikują się z państwem, w granicach którego żyją. Co ciekawe, nie płacą oni podatków w Maroku, a rząd na czele z królem przestał walczyć ze zbuntowanymi władcami Atlasu.

Myśląc o państwach arabskich warto pamiętać, że nie są one jednolite i homogeniczne pod względem etnicznym. Tak naprawdę to Arabów można uznać za ludność napływową, która zdewastowała miejscowe kultury. Berberowie są jednymi z najciekawszych ludów Afryki Północnej. Ci nieposkromieni władcy gór na każdym kroku pokazują, jak pięknie i godnie żyć, nawet w tak niesprzyjających, jak pustynne, warunkach.