Tytułem wstępu
Dziękuję:
Eli i Lordziowi- za całokształt i za pomoc   Wasze relacje pozwoliły mi uwierzyć, że ja też mogę zobaczyć Namibię  a rady pozwoliły czuć się przygotowaną

Mika-  relacja z przygodami Waszej rodzinki z Namibii jest jedną z ulubionych 

Margerytce z Dżonem – moim współtowarzyszom podróży- za wszystko- bez Was, to nie byłoby to 

I wszystkim, którzy mnie dopingowali, że mi się w końcu uda.

Ta relacja powstaje dla Was Kochani- dla wszystkich, którzy kochają odkrywać świat.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Początek.
Dawno, dawno temu, za górami, za lasami…. Aaaa…. Sorry to nie ta bajka
W zamierzchłej przeszłości oglądałam jakiś przyrodniczy program i zobaczyłam taki obrazek:

(fota zapożyczona z netu, mi nie udało się zrobić)

To byłu oryksy na pustyni Namib, idące po czerwonych wydmach, w świetle zachodzącego słońca. Ten obrazek na zawsze utkwił mi w pamięci. Wtedy po raz pierwszy zapragnęłam zobaczyć to morze czerwonego piachu na własne oczy.
A wiecie,że jako fanka wszelakich pustyń, piach mnie najbardziej rajcuje
Potem były inne programy, książki, rzeczy wyszperane w necie o Namibii, i choć nigdy nikomu się nie przyznawałam- było to miejsce na ziemi, które najbardziej chciałam ze wszystkich miejsc zobaczyć.
No i w końcu forum- gdzie Ela, Lordziu i Mika –dodawali relacje- ja czytałam, oglądałam z zapartym tchem i opadem szczęki I całe moje jestestwo krzyczało od środka- JA TAM CHCĘ!!! Chcę na te czerwone wydmy, nad wodopoje pełne zwierząt w Etoshy, bezkresne przestrzenie i zobaczyć te krajobrazy co z nóg zwalają.
  Zdjęcia oglądane milion razy, każde słowo prawie wykute na blachę i cóż… - zostało tylko marzyć.
Więc marzyłam. Po cichutku.

Ostatnio edytowany przez Antenka (2016-12-18 22:15:52)

W drodze 

Lotnisko: odebrane dokumenty, szybka odprawa i na rączce mojej walizki zostaje przyczepione żółte tekturowe kółko z podobizną oryksa i napisem Group.
Jak się pewnie domyślacie leciałam Qatarem - które mają oryksa w logo 
W samolocie oryks jest wszechobecny, nawet pokładowa rozrywka nazywa się oryx
Zaczęło się prześladowanie???

Lot do Doha z Warszawy o czasie- startuję.
W Doha mamy przesiadkę 1,5 ha na samolot do Windhouk. Wszystko przebiega sprawnie i już siedzę w samolocie.Jeszcze tylko 8 godzin i będę w wymarzonym raju

Loty komfortowe, bo oba samoloty na wpół puste, więc można było się wygodnie rozłożyć jedzenie -jak to w samolocie picie do oporu obsługa przemiła- zasnęłam  śniły mi się oryksy na czerwonych wydmach
Fot nie robiłam

Ostatnio edytowany przez Antenka (2016-12-18 23:56:03)

No i jak mam Wam przekazać te przejechane prawie trzy i pół tysiąca kilometrów? Kolory, zapachy, dźwięki, obrazy i magię? Wrażenia, emocje?
Nie wiem, spróbuję…
Będzie trochę niechronologicznie, rozwlekle, emocjonalnie, wesoło i smutno. Ale po mojemu.
Więc proszę o wyrozumiałość
Zdjęcia są mojego autorstwa oraz Margerytki i Dżona- moich współtowarzyszy(te ładniejsze -a w szczególności zwierzaków)- pozwolili mi na publikację- DZIĘKUJĘ

CDN.

Ostatnio edytowany przez Antenka (2016-12-19 00:49:07)

Hehe...z Twojego opisu jaka będzie ta relacja, najbardziej podoba mi się, że będzie rozwlekle i emocjonalnie
Widać Twoją afrykańską desperację skoro zdecydowałaś się na samotny wypad Hehe...też to mam
Czekam na więcej

Bardzo ciekawie się zapowiada. Czekam na ciąg dalszy

POWITANIE Z NAMIBIĄ- dzień pierwszy.

Samolot zatrzymuje się na płycie lotniska w Winhoek. Wychodzimy. I znowu- pierwszy haust rozgrzanego do czerwoności powietrza, uderzenie w twarz gorącego afrykańskiego piekarnika.Uwielbiam to.




Szybka przeprawa przez bramki, miejscowa celniczka wbija pieczątkę wjazdową w paszport, idę po walizkę- jest, doleciała

Wita nas, nasz pilot Przemek, z którym będziemy przemierzać Namibię.

Nie tak bardzo szybka wymiana waluty na miejscowe dolary namibijskie -kolejki, wypisywanie kwitów,kserowanie paszportu,wprowadzanie do komputera- czyli szczegółowa biurokracja i procedury

Każdy wymienia ile uważa, mi bez problemu na różne pierdoły(picie, jedzenie, drobne pamiątki) wymienione na początku 150 euro wystarczyły. Za dużo też nie chciałam wymieniać, ponieważ miejscowej waluty nie można wywozić. W każdym większym mieście są bankomaty, w hotelach i lodgach też można wymienić(trochę gorszy kurs niż na lotnisku), jak również prawie wszędzie(no oprócz bazarków i głębokiego zadupia) można było płacić kartą. Tak,że z tym większych problemów nie było.

I w końcu idziemy do autokaru.

Rozglądam się chciwie na boki, chłonąc wszystko od piewszego zetknięcia, by jak najwięcej zapamiętać.



Ale jak tu zapamiętywać jak w głowie się kołuje po tak długim locie i pot leje się po tyłku z gorąca?

No więc biegiem do autokaru i szybkie przebieranko w krótkie łachy

Bo przecież z marszu mamy zaplanowane zwiedzanie stolicy- Windhoek a do hotelu dotrzemy dopiero póżnym popołudniem.

Z lotniska do miasta jedziemy jakieś 30 min, w tym czasie Przemek przekazuje wszystkie sprawy organizacyjne(ale i tak nie słuchałam, tylko gapiłam się przez okno )

Ostatnio edytowany przez Antenka (2016-12-19 22:36:53)

Windhoek:

kościół ewangelicki:


muzeum historii Namibii



pomnik Sama Nujomy- przywódcy walk o niepodległość i pierwszego prezydenta Namibii


zabytkowy dworzec kolejowy



uliczki