Uważajcie na gesty w różnych krajach

Panuje przeświadczenie, że „na migi zawsze można się dogadać”. Czy aby na pewno? Takie przekonanie niejednego już wpędziła w zakłopotanie lub nawet groźne sytuacje. Okazuje się, że te same gesty w różnych kulturach mogą mieć odmienne znaczenie. Warto zapoznać się z tymi różnicami, by zagranicą nie popaść w kłopoty.

• przywoływanie kogoś palcem w USA ma zabarwienie erotyczne i oznacza zachętę do seksu, w Indonezji i Australii w ten sposób przywołuje się prostytutki, zaś na Filipinach - psy (użycie tego gestu w stosunku do ludzi może być nawet ukarane);
• kciuk uniesiony do góry - w Polsce w ten sposób „łapie się stopa” lub (podobnie jak we Francji i Stanach Zjednoczonych) sygnalizuje, że coś jest w porządku, ale nie próbujmy tego samego np. w Grecji czy Iranie, gdzie ma to wulgarny wyraz;
• uniesiony palec wskazujący i mały - symbolizujący dobrą, szaloną zabawę z pewnością głęboko obraziłby Włocha, gdyż pokazując mu tak nazwalibyśmy go rogaczem, zaś na terenach, gdzie obowiązuje buddyzm i hinduizm zostałoby to odczytane jako odpędzanie zła;
• krzyżowanie palców - często tak robimy, gdy kłamiemy i chcemy uchronić się przed karą za to kłamstwo, natomiast Turcy pokazują w ten sposób zerwanie przyjaźni;
• uniesiona dłoń lub obie z rozstawionymi palcami - zwykle oznacza: „nie mam z tym nic wspólnego”, ale robimy tak również, gdy chcemy kogoś uspokoić, ale dla Greka „piątka” będzie obelgą, zaś w Libanie - kategorycznym „nie” (warto o tym pamiętać, gdy nie będziemy mogli odpędzić się od sprzedawców);
• pociąganie się za uszy - u nas stosowane często przez dzieci jako forma drażnienia kogoś, w Indiach jest jak najbardziej poważną formą przeprosin i przyznania, że postąpiło się źle;
• uderzanie bokiem dłoni w szyję - jest to bardzo czytelne dla Polaków czy Rosjan zaproszenie do picia alkoholu, nie zapraszajmy jednak w ten sposób Włochów, mogą pomyśleć, że grozimy im śmiercią;
• kiwanie głową w górę i w dół w Polsce oznacza, że się na coś zgadzamy, zaś ruch głową w prawo i w lewo, że się nie zgadzamy, otóż w Japonii jest zupełnie odwrotnie;
• pokazywanie języka jest u nas niegrzeczne, w Indiach natomiast uchodzi za wyraz szacunku, kto by pomyślał...
• zetknięcie kciuka z palcem wskazującym, tworząc kółko - dla wielu to po prostu okey, ale w Etiopii, jako oznaka homoseksualizmu, jest obraźliwe, Japończycy pokazują tak, kiedy mowa o pieniądzach, zaś w Meksyku symbolizuje to seks;
• dotykanie palcem wskazującym do policzka - w ten sposób Francuzi wyrażają podejrzenie, że ktoś „kręci”, podobny gest wykonują Włosi, gdy coś im bardzo smakuje (wtedy jednak nie dotykają, a wiercą palcem w policzku);
• pocieranie kciuka o palec wskazujący i środkowy stosuje się, gdy mowa o pieniądzach, ale o co nam chodzi zupełnie nie zrozumieją mieszkańcy Ameryki Łacińskiej, którzy, mając na myśli to samo, wykonują gest podobny do zakręcania kurka kranu.

Oprócz gestów istnieje również wiele zachowań i zwyczajów, które warto znać nie tylko dlatego, że mogą się przydać. Są także ciekawostkami, uświadamiającymi nam, że mimo tak powszechnej globalizacji, zacierania granic i przenikania się kultur, istnieją jeszcze miejsca, gdzie jest inaczej. Nie dziwmy się więc, kiedy będziemy się witać z mieszkańcem Amazonii, a ten zamiast uścisnąć nam dłoń ledwie muśnie opuszki naszych palców. Od zawsze uczono nas też, że osoby uczciwe i szczere patrzą sobie w oczy. Kontakt wzrokowy jest równie ważny dla Arabów, ale kiedy Japończycy będą unikali naszego wzroku nie myślmy od razu, że mają coś do ukrycia, po prostu tak mają w zwyczaju.

Wybierając się samochodem do Meksyku musimy być przygotowani na to, że jego mieszkańcy nie potrzebują używać kierunkowskazów, mając swój sposób na zasygnalizowanie chęci skrętu. Tak więc kiedy kierowca wystawia przez okno lewą rękę, pewnie nie robi tego, by się ochłodzić - prawdopodobnie chce po prostu skręcić w lewo. W przypadku skrętu w prawo tę samą rękę zakłada na dach samochodu.

Kiedy Chińczycy zaproszą nas w gościnę nie wstydźmy się mlaskania, siorbania i oblizywania się, gospodarze czuliby się wręcz urażeni, gdybyśmy tego nie robili, wszystko to, co u nas uchodzi za brak kultury, tam jest oznaką tego, że smakowało. Nie powinniśmy jednak zjadać wszystkiego do końca, gdyż w ten sposób dalibyśmy do zrozumienia, że jedzenia było mało. Nie czujmy się też zakłopotani, gdy jakiś Latynos podczas rozmowy z nami będzie stał zbyt blisko, to wcale nie znaczy, że chce się z nami spoufalić. Zwyczajnie w jego pojęciu dystans między rozmówcami jest znacznie mniejszy niż w rozumieniu większości Europejczyków.

Prawdziwymi mistrzami w gestykulacji są bezsprzecznie Włosi, ucząc się ich języka trzeba także poznać znaczenie gestów, bez tego ani rusz. A oto kilka najczęściej używanych, które zapewne przydadzą się wyjeżdżającym na wakacje do słonecznej Italii:

• energiczne obcieranie od spodu wysuniętego do przodu podbródka - „nic mnie to nie obchodzi!”;
• złożenie dwóch rąk, jak małe dzieci odmawiające pacierz, i poruszanie nimi w górę i w dół - „ale co ty mówisz?!”;
• złożenie dwóch skierowanych w dół rąk z wystającymi tylko palcami wskazującymi - oznacza, że ktoś doszedł do porozumienia;
• rozstawione i wyprostowane palce jednej dłoni poruszanej rytmicznie w prawo i w lewo - „tak sobie”;
• klepanie kogoś dłonią po policzku - pieszczotliwy gest stosowny często w rodzinie lub między przyjaciółmi.

Są to oczywiście tylko najczęściej spotykane przykłady niewerbalnej mowy Włochów, omówienie wszystkich wymagałoby napisania obszernej pracy.

Pamiętajmy, ze wybierając się do innego kraju, oprócz wiadomości o zabytkach, powinniśmy także przyswoić sobie informacje na temat obyczajów panujących w danym państwie, by uniknąć niezręcznych sytuacji i lepiej wtopić się w tło wedle zasady: „kiedy wejdziesz między wrony musisz krakać tak jak one”.