Nie jesteś zalogowany.
Ahoj!
Sobotni "Atutowy" wypadzik, czyli można w ciemno na 99% obstawiać że Czechy lub Słowacja
Tym razem Słowacja
Wyjazd udany bo w miejsca bardzo ciekawe i z tytułowym "klimatem", który na bank spodoba się Ali oczywiście inny stałym czytelnikom rófffniesz
Niestyty MoherSquad się nie spisał bo od wczesnego rana tak waliło żabami, że kiedy doszliśmy na przystanek byliśmy mokrzy jak $%^$#^@^%#$
Zapożyczone z neta
Zaledwie 3 km od Zuberca, na polanie Brestová u stóp Tatr Zachodnich znajduje się wyjątkowy skansen - Muzeum Wsi Orawskiej (Múzeum oravskej dediny). Jego środkiem płynie Zimny Potok (Studený potok), na brzegach którego, na powierzchni ok. 20 ha rozciąga się wieś - zespół charakterystycznych zabudowań ludowych, pochodzących z poszczególnych regionów Orawy.
Znajdują się tu zabudowania mieszkalne i gospodarcze (domy i gospodarstwa, komory, stodoły, bacówka, itd.), budynki sakralne (drewniany kościół, cmentarz, dzwonnice) i obiekty orawskich rzemieślników (dom rzemieślnika i płóciennika, pasterski młyn i tartak, folusz, kuźnię, piec garncarski).
Muzeum jest podzielone architektonicznie na pięć części. Rynek Dolnoorawski reprezentuje bogatszą część południowej Orawy z bardziej okazałymi, luźno usytuowanym budynkami. Młyn nad potokiem obejmuje młyn wodny, tartak i folusz do wyrobu sukna o wspólnym napędzie wodnym. Ulica Zamagurská z domami budynkami gospodarczymi zamożnych i średnich rolników reprezentuje charakterystyczną strukturę wsi orawskiej. Góralskie łazy charakteryzują najuboższą część Orawy, położoną na południowo-wschodnich zboczach Beskidów Orawskich.
Obiektami godnymi uwagi są cmentarz oraz późnogotycki, drewniany Kościół św. Elżbiety z Zábreža, pochodzący z XV wieku i stojący na wzgórzu.
W muzeum regularnie odbywają się wystawy etnograficzne, a w sierpniu w tutejszym amfiteatrze organizowany jest międzynarodowy Festiwal Folkloru pod Rohaczami(Podroháčske folklórne slávnosti). W skansenie prezentują też swoją sztukę rzemieślnicy ludowi, którzy sprzedają tu także swoje wyroby. Atrakcją jest też odpoczynek w oryginalnej gospodzie w zrekonstuowanym starym młynie.
No to zapraszam na krótką relacyjkę
Wspomniany w opisie XV wieczny drewniany Kościół św. Elżbiety z Zábreža.
Żegnamy bardzo ciekawe miejsce i jedziemy dalej
Oczywiście żeby nie było sielsko i anielsko, znowu zaczyna walić żabami bang:
Na szczęście gwałtowna ulewa po kilkunastu minutach ustaje....Po drodze do kolejnego punktu zatrzymujemy przy stojącym w szczerym polu bardzo ciekawym obiekcie
....i tu zagadka .....co to jest?
Ooo! są skanseny - jestem i Ja
no śliczny ten kościółeczek, a wnętrza perełeczka
przyznaję, że nie znam tego obiektu tak jak i wspaniałego skansenu
ale ... po kształcie może to być synagoga
no dobra jak nie trafiłem to bez śmiechu
stawiam na Frantiskową Hutę w Podbieli
Papuas....na pocieszenie powiem, że nikt z naszej prawie 50cio osobowej grupy nie zgadł
Też stawiano na synagogę, ruiny zamku czy pałacu.....i wszyscy się bardzo zdziwili kiedy Hania powiedziała co to
Dwa kilometry przez wsią Podbiel, w szczerym polu stoi sobie taki unikat "perełeczka" jakoby to pedzioł taki jedyn hapol z daleka wyglądająca jak pozostałości jakiejś rzymskiej świątyni.
Zakład pochodzi z XIX w., choć początki górnictwa i hutnictwa żelaza w tej okolicy sięgają wieku XVII. Sąd górniczy wydał zezwolenie na postawienie huty w 1819 r. ale ostatecznie zakład wybudowano dopiero w latach 1836-1838 i nazwano Hutą Franciszka (Františkowa Huta). Dostawcami rudy żelaza były miejscowe kopalnie. Huta długo nie przetrwała. Produkowane żelazo, ponoć słabej jakości, nie cieszyło się powodzeniem.
Zakład nie przynosił zysków i w zasadzie od początku istnienia miał kłopoty finansowe. Złej jakości rudy, przestarzały sprzęt, wreszcie zniesienie pańszczyzny i kryzys gospodarczy z lat 50. XIX w. spowodowały, że huta ostatecznie upadła w 1862 r. Przez lata zabudowania popadały w ruinę, jednak dzięki staraniom miejscowych działaczy i entuzjastów ten rewelacyjny zabytek techniki udało się uratować. Do dziś zachował się trzon wielkiego pieca, pozostałości głównej hali produkcyjnej o eleganckiej, klasycznej fasadzie oraz magazynu rudy i kanałów wodnych.
bydzie koślawo
W autokarze nie opłacało się siadać, gdyż po chwili meldujemy się we wsi, która bardzo przypomina nasz Chochołów.
Podbiel....
Pierwsza wzmianka o wsi wystąpiła w roku 1564, kiedy panami Orawy była rodzina Thurzo. Początkowo nazwę wsi pisano na różne sposoby: Podbyly, Podbielie, Podbilia, Podbiela, Podbiel, Podbel. Nazwa, która ustaliła się ostatecznie w XVIII wieku, pochodzi od skały Biała (Biela), znajdującej się w pobliżu. Mieszkańcy miejscowości zajmowali się głównie rolnictwem.Niektórzy spławiali drewno pobliską Orawą, inni dorabiali transportowaniem soli z Liptowskiego Gródka do magazynu w Twardoszynie.
W 1786 zaczął funkcjonować browar, oprócz niego działał również młyn oraz 2 tartaki, należące do właścicieli ziemskich.
W 1831 wieś zdziesiątkowała epidemia cholery (zmarło 80 osób). W 1833 wybudowano pierwszą szkołę – była drewniana, a w środku znajdowały się dwie klasy i pokój nauczycielski. W 1885 w wyniku pożaru spłonęło 38 domów.
W 1899 wieś została połączona linią kolejową z Orawskiego Podzamcza do Twardoszyna. W okresie międzywojennym pojawiła się komunikacja autobusowa – od 1933 do wsi kursował autokar w kierunku dworca w Zubercu. W okresie niepodległej Republiki Słowackiej, w 1940, całość wsi została zelektryfikowana, choć prąd elektryczny pojawił się już wcześniej.
W 1977 część wsi (Bobrova rala) została uznana za rezerwat architektury ludowej – ocalała tutaj drewniana zabudowa charakterystyczna dla środkowej Orawy. Podbiel jest dwurzędową wsią ulicową, z trójkątnym placem wokół kościoła. Wzdłuż głównej drogi stoją drewniane chaty zrębowe, kryte gontem z rzeźbionymi gankami, najczęściej ustawione rzędem ku ulicy swoją węższą ścianą. W jednym rzędzie stoi ich kilka, często wraz z zabudowaniami gospodarczymi. Najbardziej interesująca jest tzw. Bobrova raľa – kompleks domów zbudowanych w jednej linii (18 to domy z dwoma mieszkaniami, 2 posiadają trzy mieszkania, a jedno jest czteromieszkaniowe). Budynki mają wspólne podwórza, umieszczone prawie w identycznych odległościach od siebie, otwarte od strony ulicy.
Drewniany dom w Podbielu jest charakterystyczny dla północnej części środkowej Słowacji, ale z pewnymi różnicami: typowy dom w tym rejonie składa się z głównej izby i tzw. pitwora – części podzielonej na kuchnię i tylne izby (komórki), natomiast w Podbielu połączone są wszystkie trzy pomieszczenia. Po jednej stronie od pitwora była główna izba z piecem, po drugiej komórka, która stała się tylną izbą. W jednej chałupie mieszkały zazwyczaj dwie rodziny, które miały osobne izby, a kuchnie był wspólne. Miejscowe domy pochodzą z II połowy XIX i początku XX wieku – na niektórych belkach stropowych zachowały się daty i nazwiska budowniczych.
Większość zabytkowych domów nie jest obecnie zamieszkana, część z nich można wynająć na nocleg.
To żeby niy robić miszongu nojpiyrw bydzie prosto
...a teroz krziwo
Żegnamy klimatyczny Podbiel i jedziemy do cywilizacji