Miejsca pielgrzymkowe we Włoszech

Asyż - miasto św. Franciszka, założyciela zakonu Franciszkanów. Znajduje się tam Bazylika św. Franciszka z relikwiami Świętego, Bazylika św. Klary z relikwiami pierwszej przełożonej zakonu klarysek, zabytkowy klasztor Franciszkanów i Bazylika Matki Bożej Anielskiej. Poza centrum leży kościółek św. Damiana, w którym działalność rozpoczął zakon klarysek. Na stokach góry Subasio, w obrębie Klasztoru Bernardynów, położona jest pustelnia św. Franciszka. W jej wnętrzu zachowało się kamienne łoże oraz krucyfiks z XV wieku. Obok rośnie dąb zwany Drzewem Ptaków, przy którym według tradycji święty Franciszek rozmawiał z ptakami.

San Giovanni Rotondo - jedno z najbardziej popularnych sanktuariów, położone na półwyspie Gargano. Miejsce, w którym mieszkał słynny stygmatyk Ojciec Pio. Otrzymał on stygmaty 20 września 1918 roku. Przypisuje mu się także wiele innych zdolności nadprzyrodzonych, takich jak: dar uzdrawiania, bilokacji, lewitacji, przewidywania przyszłości, telepatii. Stosunek Kościoła do Ojca Pio był początkowo sceptyczny, na jakiś czas zabroniono mu nawet odprawiania mszy i spowiadania. W sprawie stygmatów toczyło się wiele dochodzeń. Krytycy Ojca Pio oskarżali go o dokonywanie samookaleczeń i preparowanie ran za pomocą fenolu, w celu uzyskania rozgłosu. Kurs Watykanu zaczął zmieniać się w latach 30-tych, kiedy to papież Pius XI zezwolił zakonnikowi na wykonywanie obowiązków kapłańskich. Opinie wśród papieży były jednak podzielone. W 1982 roku wydano zezwolenie na dochodzenie w sprawie świętości Ojca Pio. Został on najpierw ogłoszony sługą bożym, potem błogosławionym, a w 2002 kanonizował go Jan Paweł II. Obecnie San Giovanni Rotondo to cały kompleks, w którym można zobaczyć stary i nowy kościół, celę Ojca Pio, drogę krzyżową, znajduje się tam też szpital o nazwie Dom Ulgi w Cierpieniu, którego budowę zainicjował w 1940 roku Ojciec Pio.

Monte Sant Angelo - leży na półwyspie Gargano, znajduje się tam sanktuarium św. Michała Archanioła. Archanioł Michał ukazywał się w tym miejscu wielokrotnie, od V do XVII wieku. Podczas pierwszego objawienia w 490 roku nakazał miejscowemu biskupowi ustanowienie miejsca kultu przy jednej z grot na górze Gargano. Biskup bojąc się reakcji pogan długo wahał się z wypełnieniem tego zadania. Przekonało go do tego zwycięstwo odniesione nad nieprzyjaciółmi, przepowiedziane przez Archanioła. Tradycja datuje je na rok 492, prawdopodobnie chodzi jednak o wojnę Longobardów z Grekami około 662 roku. Trzecie objawienie miało miejsce, gdy biskup zdecydował się wreszcie poświęcić grotę. Ukazał mu się wtedy po raz trzeci Archanioł Michał i oznajmił, że on sam dokonał już poświecenia. Od tego momentu grota jest nazywana Niebiańską Bazyliką, gdyż jest jedynym miejscem nie poświęconym ręką ludzką. Sanktuarium opiekują się księża Michalici.

Loreto - miejscowość we włoskim regionie Marche, jest miejscem kultu maryjnego. Znajduje się tu sanktuarium Santa Casa, czyli Świętego Domku. Według tradycji jest to dom z Nazaretu, w którym urodziła się i wychowała Maryja i w którym w dzieciństwie mieszkał Jezus. Miał on zostać przeniesiony przez anioły najpierw na Bałkany, a potem do Loreto, aby uchronić go przed profanacją i zniszczeniem przez Turków. Badania historyczne i archeologiczne zdają się potwierdzać, że mógł on zostać przywieziony do Włoch przez rodzinę de Angelis (Aniołowie), ówczesnych rządców Epiru. Domek jest niewielką budowlą o wymiarach 8,5 x 3,8 x 4,1 m., wewnątrz umieszczona jest figura Matki Boskiej z Loreto.

Manopello - w miasteczku, w kościele kapucynów znajduje się Sanktuarium Świętego Oblicza (Sanctuario di Volto Santo), gdzie przechowuje się chustę z wizerunkiem Jezusa. Według tradycji jest to chusta św. Weroniki, na której w czasie drogi krzyżowej odcisnęła się twarz Chrystusa. Zauważono także zbieżność z Całunem Turyńskim - po nałożeniu na siebie obydwu wizerunków okazało się, że proporcje twarzy i układ ran są do siebie bardzo podobne. Nauka do tej pory nie wyjaśniła pochodzenia wizerunku z Manopello.

Lanciano - miejscowość w regionie Abruzja, gdzie miał miejsce cud eucharystyczny. W VII wieku, w małym kościółku pod wezwaniem św. Legoncjana, podczas mszy świętej odprawiający nabożeństwo kapłan zwątpił w obecność Chrystusa w Eucharystii. Wtedy opłatek i wino przemieniły się w ciało i krew Jezusa. Badania naukowe wykazały, że ciało przechowywane w Lanciano jest autentycznym fragmentem ciała ludzkiego, a konkretnie mięśnia sercowego, a krew jest również krwią ludzką. Udowodniono także, że pochodzą one od tej samej osoby. Początkowo sanktuarium znajdowało się pod opieką ojców Bazylianów, potem Benedyktynów, a obecnie opiekują się nim Franciszkanie (od 1258 r). W 1902 monstrancja z ciałem i ampułka z krwią zostały przeniesione do ołtarza ufundowanego przez mieszkańców miasteczka.

Padwa - znajduje się tu grób św. Antoniego z Padwy, franciszkanina, teologa i wybitnego kaznodziei. Z powodu zdolności duszpasterskich, zdolności przekonywania i argumentacji nazywano go „młotem na heretyków”. Św. Antoni jest patronem osób i rzeczy zaginionych, a także górników, małżeństw, narzeczonych i podróżnych. Bazylika św. Antoniego w Padwie nazywana jest po prostu „Il Santo”, jest największym i najważniejszym kościołem w mieście, nie posiada jednak oficjalnego statusu kościoła głównego.