Najgroźniejsze choroby tropikalne

W krajach Unii Europejskiej przyzwyczajeni jesteśmy do tego, iż głównym problemem medycznym są choroby cywilizacyjne, takie jak na przykład nadciśnienie tętnicze, choroby serca, otyłość. Dotyczą one najczęściej ludzi starszych, nie dbających o siebie, stosujących nieregularny tryb życia, zatem krótki sen, złe odżywianie, braku ruchu. Choroby te zazwyczaj przebiegają w sposób powolny, prawie niezauważalny gołym okiem. W krajach leżących w strefie międzyzwrotnikowej zaś, ludność wciąż boryka się z epidemiami całej gamy wirusów. Podróżujący tam Europejczycy są bardzo narażeni na zakażenie chorobą tropikalną, jednak wielu potrafi zaryzykować swoje zdrowie w zamian za niezapomniane widoki i przeżycia w jakże innym od naszego świecie.

Choroby egzotyczne są chorobami epidemicznymi, występującymi w ciepłych, wilgotnych krajach pozaeuropejskich, gdzie klimat umożliwia rozwój i utrzymanie wywołujących te choroby drobnoustrojów. Chorzy zatem to w większości osoby wracające z tych obszarów. Dlatego tak ważne są wszelkiego rodzaju szczepienia, które trzeba wykonywać przeważnie dużo wcześniej, nawet miesiąc czy kilka miesięcy przed planowaną datą wyjazdu. Do chorób tropikalnych zalicza się m.in.: ospę prawdziwą, dżumę, malarię, pełzakowicę, żółtą gorączkę czy cholerę.

Najgroźniejsze wirusy, na które niestety nie ma lekarstwa (istnieją natomiast szczepionki), to żółta febra, zwana też żółtą gorączką. Mimo wynalezienia szczepionki, wciąż jest ona chorobą bardzo często występującą, zwłaszcza w krajach Ameryki Południowej i Środkowej oraz w Afryce. Żółta gorączka przenoszona jest przez komary. Rocznie na świecie umiera na nią 30 tysięcy ludzi!

Przebieg choroby jest bardzo gwałtowny i powstaje na skutek uszkodzenia wątroby. Choroba wywołuje dreszcze, bóle mięśni, bóle głowy, utratę apetytu, jak również nudności i wymioty. Najlepszą profilaktyką w tym wypadku jest szczepienie ochronne, które trzeba wykonać minimum 10 dni przed np. wyjazdem turystycznym.

Choroba Heinego - Medina, wywoływana jest przez wirusa polio. Atakuje on rdzeń kręgowy, a to właśnie tam znajdują się komórki nerwowe, odpowiedzialne za ruchy naszego ciała. Ich zniszczenie sprawia, że osoba dotknięta polio może ulec porażeniu (częściowemu lub całkowitemu), czego wynikiem jest trwałe kalectwo.

Leptospira zaś jest chorobą odzwierzęcą, jednak do infekcji dochodzi najczęściej podczas kontaktu ze skażoną wodą lub glebą. Zarażone zwierzęta lub ludzie wydalają z moczem mikroorganizmy, wywołujące chorobę, a te czekają tygodniami na inne zwierzę lub też czasami na nieroztropnego turystę. W trakcie brodzenia w wodzie, przemywania twarzy bądź picia skażonej wody bakterie wnikają do organizmu. Choroba może nie dawać znać o sobie nawet do czterech tygodni! Zaczyna się gwałtownymi dreszczami oraz wysoką gorączką. Bakterie w szczególności atakują opony mózgowo - rdzeniowe. Dodatkowo występujące uszkodzenie układu krzepnięcia krwi sprawia, że osoba chora intensywnie krwawi z drobnych ran i śluzówek nosa, ust, języka. Bez odpowiedniego leczenia okres rekonwalescencji wynosi kilka miesięcy.

Wśród egzotycznych, tropikalnych chorób, to jednak malaria wciąż powoduje największą liczbę zgonów na świecie. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w Afryce dziennie z powodu tej choroby ginie 3000 dzieci!

Malaria wywoływana jest przez pierwotniaka, przenoszonego przez komary. Jeżeli zarażonemu przez zarodźca owadowi uda się przebić skórę człowieka, to w trakcie picia krwi pierwotniak przedostaje się do ludzkiego krwioobiegu. Malarię charakteryzuje wysoka gorączka, dreszcze, nudności i wymioty. Aby uchronić się przed nią, konieczne jest zabezpieczenie ciała przed ugryzieniami komarów (kremy, moskitiera) oraz profilaktyczne przyjmowanie leków przeciwmalarycznych. Malarię można wyleczyć, jednak coraz częściej pierwotniak wykazuje oporność na popularne leki - w rezultacie, po prostu przestają one działać.

Cholera jest chorobą panującą głównie w południowo-wschodniej Azji, okresowo zagrażając innym kontynentom .Do zakażenia dochodzi drogą doustną, najczęściej w wyniku wypicia skażonej wody. Po zakażeniu się cholerą dochodzi do ostrej biegunki i wymiotów. Obfite wypróżnienia doprowadzają do całkowitego wyniszczenia i odwodnienia organizmu, a w najgorszych przypadkach do śmierci. Choroba z reguły jest niebolesna i bezgorączkowa.

Najważniejsze w każdej chorobie jest zapewnienie odpowiedniej ilości płynów w formie kroplówki oraz antybiotyki. Walka z cholerą jak z innymi chorobami zakaźnymi, podlega całkowitej izolacji osób cierpiących na tą chorobę, oraz osób przebywających razem z nimi.

Przed wyjazdem w tropiki warto zatem zapoznać się z chorobami jakie tam występują i już w Polsce zacząć leczenie profilaktyczne - szczepienia, bowiem nie ma chyba nic gorszego niż choroba podczas długo wyczekiwanego przez nas urlopu.