Zdrowie w Indonezji

Przy wjeździe do Indonezji nie ma obowiązkowych szczepień, zaleca się jednak szczepienia przeciwko tężcowi, wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, durowi brzusznemu. Istnieje zagrożenie zarażeniem przenoszoną przez komary dengą (gorączką krwotoczną), a w niektórych rejonach - malarią, dlatego też zaleca się stosowanie środków odstraszających owady. Należy unikać kontaktu z bezpańskimi zwierzętami, szczególnie psami (wścieklizna), a także z ptakami i drobiem (np. na fermach, targowiskach itp.), gdyż często odnotowuje się zarażenia wirusem ptasiej grypy. Turyści narażeni są na choroby układu pokarmowego, należy pić wyłącznie wodę butelkowaną i uważać na pikantne potrawy.


Służba zdrowia w Indonezji jest na dość niskim poziomie. Do normalnych rzeczy należy fakt, iż w prywatnych gabinetach pracuje jeden lekarz „od wszystkiego”, wizyty jednak nie są zbyt drogie. Za wizytę u takiego lekarza płaci się zwykle ok. 50 tys. rupii (na Bali). Istnieją prywatne kliniki, które zapewniają pacjentom wyższy standard usług. W szpitalach i klinikach można się targować, jako że Indonezyjczycy widząc turystę często zawyżają rachunki za pomoc medyczną. Wszystkie leki, łącznie z antybiotykami dostępne są w aptekach bez recepty, trzeba jednak uważać, bo są dużo silniejsze niż ich polskie odpowiedniki. W przypadku drobnych dolegliwości, w niektórych aptekach można zwrócić się po pomoc do farmaceuty (np. czyszczenie ucha, opatrzenie niewielkiej rany itp.). Leki najlepiej kupować w lokalnych aptekach (można się targować) niż w sieciowych, gdzie ceny za te same lekarstwa są dużo wyższe.