Skalne miasto w Czechach

Teplicko-Adrszpaskie Skały to masyw górski w Sudetach Środkowych. Są fragmentem Gór Stołowych, leżą nieopodal misteczka Teplice nad Metuji oraz wsi Adrszpach, około 10 km od granicy z Polską, a 30 km od Wałbrzycha. Skały objęte są ochroną rezerwatu przyrody (Národní přírodní rezervace Adršpašskoteplické skály). Masyw zbudowany jest z piaskowców, które tworzą Góry Stołowe, półki skalne i skalne miasta. Rezerwat przyrody zajmuje powierzchnię 1772 ha.

Pomimo tego, że skalne miasta tworzą jeden wspólny masyw, to Teplickie i Adrszpaskie Skały oddzielone są od siebie Wilczym Wąwozem. Zwiedza się je osobno, dlatego najlepiej przeznaczyć na to dwa dni - jeden na Teplickie, a drugi na Adrszpaskie.

Teplickie Skały.
Zajmują południową część masywu. Są mniej znane od Adrszpaskiego miasta, ale są większe, wyższe i bardziej dzikie. Teplickie skalne miasto rozciąga się pomiędzy dzikimi terenami Labiryntu (Bludište) i Rozpadlin (Rokliny). Teren ukształtowany jest głównie w formie długich, uskokowych murów o prostych i strzelistych kształtach. Dołem kanionu, pomiędzy skałami wiedzie ścieżka turystyczna. Trasa przystosowana jest dla turystów bez przygotowania górskiego. Liczy sobie 6 kilometrów, a jej przejście zajmuje ok. 3 godzin. Ścieżka jest dobrze oznakowana i nie sposób się na niej zgubić. Trasa prowadzi okrężną drogą, wiodąc turystę od punktu do punktu, które zaznaczone są tablicami z opisami skał, placów lub np. zamku. I tak jednym z pierwszych punktów jest zamek Strzemię. Żeby na niego wejść należy pokonać sporo stromych schodów. Ale dla widoku z góry warto. Zameczek strażniczy został wybudowany na wysokiej skale prawdopodobnie w połowie XIII wieku. Dziś po nim pozostały tylko ściany skalne z wycięciami na belkowanie oraz resztki schodów. Idąc dalej można dotrzeć do Placu Świątynnego, później do Skalnej Korony. To jedna z najczęściej fotografowanych skał. Następnie odsłaniają się przed turystami Świątynne i Martinskie Ściany, na których można dostrzec miedzioryt z XVIII wieku. Później mija się Ogród Karkonosza z basztą skalną Sfinks, skalną wyspę, Anenską Dolinę oraz Syberię. Ten ostatni odcinek to wąski wąwóz osłonięty od promieni słonecznych i wiatru, przez co przez cały rok panuje tam specyficzny klimat. Nawet latem zdarza się, że leży tam śnieg. Stąd nazwa Syberia. Wędrując trasą co chwilę można napotkać tabliczki z nazwami skał, które przypominają różne zwierzęta, ludzi. Niektóre łatwo zobaczyć, inne trudniej, bo skojarzenia bywają dość luźne, jak np. „ręka trzymającą lody i pies”.

Trasa otwarta jest codziennie od godziny 8 do 18 od kwietnia do listopada. Bilet normalny kosztuje 70 Kč, a ulgowy 35 Kč (cennik z 2013 roku), dzieci do lat 6 wchodzą za darmo.

Adrszpaskie Skały.
Zajmują północno - zachodnią część masywu. Szczególną atrakcją Adrszpaskich Skał są dwa górskie jeziora, przez które płynie rzeka Metuje i tworzy dwa wodospady. Podobnie jak w przypadku Teplickiego skalnego miasta, trasa turystyczna nie wymaga specjalnego przygotowania. Ścieżka jest krótsza niż ta teplicka, liczy bowiem ok. 4 kilometrów. Idzie się zielonym, okrężnym szlakiem, mijając Głowę Cukru mierzącej 52 metry wysokości, następnie Małe Organy, aż dociera się do Bramy Gotyckiej, która w XIX wieku stała się początkiem trasy turystycznej. Po przejściu przez nią, wędruje się przez Słoniowy Rynek do Zęba. Stamtąd widać Diabelski Most, a za nim jest jezioro i mały wodospad, przy którym trasa zmienia się na żółtą. Następnie trasa wiedzie do wielkiego wodospadu. Stamtąd wraca się do małego wodospadu i można pójść przez Wilczy Kanion do Skał Teplickich lub okrężną drogą wrócić przez Nowe Partie Skał Adrszpaskich do punktu startowego. Wybierając tę drogę mija się skały Kochanków, punkt widokowy Wielka Panorama, Starostę i Starościnę, a na końcu Mysią Dziurę, z której dochodzi się ponownie do Głowy Cukru. Zamiast iść tą trasą lub po jej przejściu, jeśli tylko siły na to pozwalają, można pójść nad jezioro i je okrążyć. Można też zdecydować się na rejs po jeziorze, co kosztuje 50 Kč. Łódki pływają od maja do końca października od godziny 9 do 17. Ceny zwiedzania skalnego miasta są takie same, jak w przypadku Teplickich Skał.

Wspinaczka.
Teplickie i Adrszapskie Skały są uznawane za jeden z najlepszych terenów wspinaczkowych na świecie. Wspinanie się w tych rejonach dozwolone jest tylko dla zrzeszonych wspinaczy i na określonych obszarach. W Skałach Teplickich dopuszczonych jest 11 na 16 obwodów skalnych. Do dziś zdobyto tam 521 skalnych wież, a w Adrszpaskich Skałach - 1252. Częstym celem wspinaczy jest Skalna Korona o wysokości 50 metrów, którą pierwszy raz zdobyto w 1927 roku. Trudność wejść określana jest w skali od I do XI, oprócz tego istnieje unikalna dyscyplina polegająca na przeskokach ze skały na skałę. Aby móc wspinać się w czeskich skalnych miastach, należy nabyć wcześniej doświadczenia, ponieważ skały piaskowcowe są specyficzne i wymagają odpowiedniego przygotowania.

Adrszpaskie i Teplickie Skały są piękne i warte zwiedzenia. Nie ma problemów z zakwaterowaniem i wyżywieniem, ponieważ jest to teren bardzo turystyczny i baza noclegowa oraz jedzeniowa jest rozbudowana. Co roku przez Skały Adrszpaskie przechodzi ok. 250 tys. osób, natomiast przez Skały Teplickie - ok. 50 tys. Jest to ogromna różnica, którą warto rozważyć podczas wybierania trasy, choć najlepiej przejść obie.